STEENWIJK – Muzikanten blazen al een eeuw lang van de Steenwijker toren op oudejaarsavond. Het is een traditie, die niet meer weg te denken is.
Het was Andries Boetze (foto) die in 1914 spontaan van de toren blies. Andries Boetze werkte als metselaar aan de toren, die in 1914 de spits en de trans kreeg. Hij klom op die oudejaarsavond naar boven en blies op zijn cornet. Hij deed dit vele jaren. In een oud krantenartikel staat in een interview met Andries dat het niet altijd gemakkelijk was. ‘Het was wel eens zo koud, dat het mondstuk aan de lippen vastvroor. En soms in de sneeuwjachten op 45 meter hoogte. Boetze was lid van de toenmalige Steenwijker Fanfare, die later is opgeheven. Hij werd in de loop der jaren ter zijde gestaan door leden van Crescendo, die in 1918 is opgericht en waarvan Boetze dirigent werd. Crescendo heeft tot de dag van vandaag deze traditie overgenomen. De laatste jaren door een vaste groep: Wout de Vries, Johan Wagteveld, Hajo van der Helm, Esther en Atty de Graaf en Siebrand Maakal.
Wout en Johan blazen beiden al meer dan 40 jaar vanaf de toren. ‘Omstreeks kwart over elf togen wij naar boven; zegt Johan Wagteveld. Na maar liefst 226 treden en een kwartier verder staan ze op de trans. ‘We hebben onderweg onze mijnwerkerslampjes aan, want het is pikkedonker in de wenteltrap. Je moet niet vallen, want dan ben je verder van huis! Eenmaal boven is het ook nog eens koud, is het vaak glad en het waait er altijd. ‘Nu zijn er stenen tralies, maar eerder niet en je moet er niet aan denken dat je daar tussendoor glipt; zegt Wout de Vries. Het gaat niet altijd goed. Tijdens de restauratie in de jaren negentig dachten de blazers er gemakkelijk van de beklimming af te komen. Er ging een bouwlift naar de trans. ‘Naar boven ging goed, maar naar beneden niet. De lift hield er halverwege mee op. Een werknemer van Aberson kreeg hem gelukkig aan de praat.’
Op 1 januari 2005 ging de viering van Steenwijk 750 jaar van start. Crescendo zou daar voor zorgen. Stipt om 24.00 uur moesten de vier grote banieren met daarop het logo van Steenwijk 750 worden neergehangen. ‘Het waaide toch… Met alle grote moeite was het ons gelukt, weet Wout de Vries nog. Het was tevergeefs. ‘De volgende dag waren er twee weg-gewaaid en die andere hingen er niet zo fraai meer bij!
Al een eeuw lang wordt hetzelfde repertoire gespeeld: ‘Dankt, dankt nu allen God; `De Heer is mijn Herder’ en ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen. Het repertoire begint om 23.30 uur, duurt tien minuten en iedereen is net voor twaalf uur weer thuis.
Ongemakken
Wat ook blijft zijn de ongemakken. Dezelfde die Andries Boetze een eeuw geleden ondervond. ‘Allereerst de weg naar boven. Als je te snel omhoog gaat en door de ronddraaiende beweging door de trap kun je wel misselijk raken. Helemaal als je een paar oudejaarsborrels en oliebollen achter de kiezen hebt. Dat gebeurt wel eens; zegt Johan Wagteveld. Wout de Vries is al ervaren: ‘Je moet er voor zorgen dat je nuchter blijft. Die borrels neem ik na afloop wel.
Bron: OSC 31-12-2014